در زیر قسمتهایی از سخنان رمزی کلارک نویسنده، حقوقدان و دادستان کل آمریکا در دوره ریاست جمهوری جانسون را در مورد بیانیه حقوق بشر و همزمان با پنجاهمین سالگرد آن می خوانید:

"... بیانیه جهانی حقوق بشر زیر نفوذ تجربه ها، نگرانی ها، منافع و ارزش های گروه محدودی از اعضای سازمان ملل بود که عموما کشور های غنی و بطور مشخص ایالات متحده، انگلستان و فرانسه را شامل می شد... ایالات متحده همواره بطور شفاهی این بیانیه را پذیرفته است، اما دادگاه هایش مصرانه از اجرای شروط این اعلامیه خودداری کرده اند، چرا که احساس می کنند این مسئله یک قرارداد یا پیمان لازم الاجرا نیست، بلکه صرفا یک بیانیه است. این روش برخورد در واقع بی توجهی به این واقعیت است که حقوق بین المللی، موارد این اعلامیه را به عنوان اجزایی از قانون بین المللی رایج پذیرفته است و قانون بین الملل برای تمام کشورها لازم الاجراست.

بنیادی ترین، خطرناک ترین و مضر ترین موارد نقض بیانیه جهانی حقوق بشر در پنجاهمین سالگرد پیدایش آن، تحریم های اقتصادی مختلفی است بر کشورها و ملت های محتلف اعمال می شود. ایالات متحده به تنهایی یازده میلیون کوبایی را مورد تحریم قرار می دهد و در مقابل قطعنامه ای می ایستد که بر اساس آن تحریم ها منع شده اند و 157 کشور هم بدان رای داده اند؛ قطعنامه ای که فقط ایالات متحده و اسرائیل با آن مخالفت کرده اند... تحریمهای اعمال شده از سوی شورای امنیت سازمان ملل علیه عراق( در جنگ عراق و کویت) که در نتیجه فشار و اعمال نفوذ ایالات متحده پدید آمده است، تمامی این کشورها را به ویرانی کشانده، زندگی یک و نیم میلیون انسان بی گناه را که بیشتر آنها نوزادان، کودکان، بیماران و کهنسالان بودند از آن ها گرفته و اکنون هم میلیون ها نفر را به گرسنگی، بیماری و غم دچار کرده است. این تحریم ها باعث نابودی شان و حقوق مردم عراق اند و شدیدترین و بی رحمانه ترین مصادیق خشونت، رفتارهای غیر انسانی و تحقیر آمیز به شمار می آیند؛ یعنی همان مواردی که بر اساس بیانیه جهانی حقوق بشر ممنوع شده اند.

به رغم وحشیانه ترین نقض حقوق بنیادی و مشروع ترین آزادی های مردم عراق، یعنی حق دسترسی به دارو و درمان، آب آشامیدنی سالم و غذای کافی، بیشتر رسانه های گروهی دولت ایالات متحده تقریبا یکصدا خود را طلیعه دار آزادی و حقوق بشر معرفی می کنند. مشکل آزادی همانگونه که لینکن هم به روشنی فهمیده بود، صرفا در تبیین و تعریف خلاصه نمی شود. این مشکل به قدرت، اراده و مسئولیت مربوط می شود. ایالات متحده روشهای خود را ادامه می دهد و منافع خود را تامین می کند.ُ این کار از طریق ستم به کشورهای چون عراق، کوبا، لیبی، ایران، سودان و بسیاری کشورهای دیگر انجام می گیرد، بدون اینکه مقام های دولت آمریکا توجهی به عواقب این حق کشی ها برای ساکنان این کشورها داشته باشند.

احاطه کامل ایالات متحده بر رسانه ها و هماهنگی این ارگانها با هم، آمریکا را قادر کرده است که این کشورها- یعنی قربانیانش- را به تروریسم متهم کند و آنها را خطری برای صلح جهانی و ناقض حقوق بشر بداند، و بطور همزمان باران موشک های کروز " توماهاک" خود را نیز بر سر مردمان آن دیار فرو ریزد و شورش های مسلحانه و اقدام های وحشیانه را بر ضد آنها ترغیب کند و مورد حمایت های بی دریغ مالی قرار دهد. این در شرایطی است که زندان های بزرگ آمریکا فقط در ایالت کالیفرنیا بیش از یک میلیون نفر را در خود جای داده اند. 40 درصد این زندانیان را مردان آمریکایی- آفریقایی تبار بین 17 تا 27 سال تشکیل می دهند. هزینه ارتش آمریکا بیش از مجموع هزینه های 101 کشور بزرگ دیگر جهان است و خود این کشور بزرگترین فروشنده اسلحه و ابزار های جنگی پیچیده در دنیاست، و این در حالی است که کنوانسیون بین المللی منع مین های زمینی و دادگاه بین المللی، جنایتهای جنگی را رد می کند. و باز همین ایالات متحده است که بیشترین و متنوع ترین سلاح های کشتار جمعی را نگهداری و تولید می کند؛ ابزار های خطرناکی چون سلاح های هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی؛ و از همه آنها کشنده تر... تحریم های اقتصادی..."

اضافات:

-  این مطلب را در کتاب "روز بازپسین دولت های سرکش" دیدم.

- تقصیر ما نیست همیشه بیشترین لبخند را بر لب قسی ترین مردم دیده ایم!

- از کتاب اِخبات نوشته مرحوم عین-صاد:" ما همه فرعونیم فقط مصرهایمان فرق می کند!"( یکسال بود که به این نتیجه رسیده بودم، به این که ما هیچ فرقی با ابن ملجم نداریم فقط باید زمینه اش فراهم شود!)

- این روزها سخت گرفتاریم. لکن به زندگی امیدوار!

- محمد پورغلامی عزیز هم از دست رفت. هم او که طلایه دار سپاه عزب اوغلی ها بود! زین پس باید علم را بدون او به دوش بکشیم. بهرحال تبریک.

- امسال خالصانه ترین هدیه تولد رو از دایی کوچیکه گرفتم: دو عدد دلستر خنک + قره قروت!!

- تبر به دوش چرا از سفر نمی آیی/ تبر ز دست تو دلخور شده است ابراهیم!